
Είναι πολύ λογικό κάποιος να σκεφτεί πως, όπως και σε άλλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας, έτσι και στις επιχειρήσεις, η οικονομική κρίση θα φέρει κάποια θετικά αποτελέσματα. Μια από τις δικές μου προσδοκίες, ήταν να προκύψει μια νέα γενιά επιχειρηματιών, μέσα από αυτό το χάος. Τους φανταζόμουν νέους, δυναμικούς, φρέσκους, με καινοτόμες ιδέες, τολμηρούς και ατρόμητους. Φανταζόμουν πως κάπου ήταν κρυμμένοι και τώρα, εξαιτίας της κρίσης, θα έβγαιναν στο προσκήνιο, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες, οδηγώντας ιδέες, καρδιές και «τσέπες» έξω από την κρίση.
Σχεδόν δύο χρόνια τώρα στον στροβιλισμό αυτής της κρίσης και τίποτα
Οι εταιρείες που ήταν πριν στα πρωτοσέλιδα εξακολουθούν να είναι και τώρα, με την διαφορά πως τα πρωτοσέλιδα σήμερα είναι αρνητικά, δίνοντας έμφαση στις αποτυχίες, στις απώλειες, στη συρρίκνωση του κύκλου εργασιών και στις πτωτικές τάσεις.
Είναι μόνο η κρίση που προκαλεί αυτό τον μαρασμό; Όχι στο βαθμό που πιστεύουμε. Από παλιά ο τύπος των επιχειρήσεων μας ήταν «καταραμένη φτώχια», αλλά τώρα με την κρίση είναι εμφανές. Δεν μπορούμε πια να υπερτονίζουμε την επιτυχία και να υποτιμούμε τις αποτυχίες, τώρα το αντίθετο ισχύει.
«Η Εταιρεία Α κατακτά την Κίνα!». «Η Εταιρεία Β εξάγει στην Βραζιλία και 15 άλλες χώρες» και η «Εταιρεία Γ έλαβε τεράστια παραγγελία από το Μεξικό». Πόσες φορές ακούσατε ή διαβάσατε παρόμοιες ιστορίες; Που είναι λοιπόν αυτές οι εταιρείες τώρα; Γελούσα όταν τα διάβαζα τότε και λυπάμαι γι αυτές τις εταιρείες τώρα. Δεν υπάρχει τώρα λόγος να αναφέρουμε ονόματα, υπάρχει;
Τα ίδια, γνωστά επίθετα παραμένουν στο προσκήνιο ακόμη και σήμερα, σχεδόν σε κάθε επιχειρηματικό τομέα
Βαρετό! Όχι επειδή ακούγονται ακόμη τα ίδια ονόματα (τους εύχομαι ακόμη χίλια χρόνια), αλλά επειδή κυριαρχούν στην ελληνική επιχειρηματική σκηνή και στερούν το μέλλον από τους νεοεισερχόμενους. Νέα ονόματα, νέοι άνθρωποι, ίσως εξυπνότεροι αλλά σίγουρα διαφορετικοί
Θέλετε απόδειξη; Προσέξτε φωτογραφίες από απονομές βραβείων και θα δείτε τους ίδιους ανθρώπους, με διαφορετικά κοστούμια και γραβάτες και με λίγο πιο γκρίζα μαλλιά, να παίρνουν τα ίδια βραβεία. Ναι ακριβώς τα ίδια!
Η ίδια εταιρεία ή ο ίδιος άνθρωπος να λαμβάνει (σχεδόν κάθε δεύτερο χρόνο) το ίδιο βραβείο. Για παράδειγμα οι ίδιοι άνθρωποι λαμβάνουν τα βραβεία του άντρα/γυναίκα επιχειρηματία της χρονιάς ή της πιο πρωτοποριακής εταιρίας. Δεν είναι παράξενο; Επιβραβεύονται απλώς επειδή κάνουν το ίδιο πράγμα με μηδαμινές βελτιώσεις σε μεγέθη ή διαφοροποιήσεις, εδώ και 10 με 20 χρόνια! Πως μπορούμε να βραβεύουμε την ίδια εταιρεία για την ίδια «καινοτόμα» ιδέα 3 και 4 φορές μέσα στα τελευταία 10 χρόνια; Είναι απλό: γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να βραβεύσουμε, και αυτό καταδεικνύει το μέγεθος της κρίσης μας!
Το χειρότερο όμως είναι πως και τα μικρά ονόματα παραμένουν τα ίδια. Οι ίδιοι, εβδομηντάχρονοι πια, γερασμένοι, που φαίνονται πιο κουρασμένοι και λιγότερο επιτυχημένοι. Αυτοί οι άνθρωποι που κάποτε τους ζηλεύαμε για την επιτυχία τους, τώρα αποτελούν λόγο αποτυχίας τους έθνους, της επιχειρηματικότητας, των ανθρώπων. Υπάρχουν εξαιρέσεις; Όχι πολλές, αλλά υπάρχουν. Είναι η Folie Follie του Κουτσολιούτσου, η Ελγέκα του Κατσιώτη, η Positive Energy του Μαύρου, η Pharmathen του Κάτσιου
αλλά και πάλι δεν είναι πολλές